സദാശിവദർശനം

മണം തുടങ്ങിയെണ്ണി മണ്ണിലുണ്ണുമെണ്ണമൊക്കെയ-

റ്റിണങ്ങി നില്ക്കുമുൾക്കുരുന്നുരുക്കി നെക്കി നക്കിടും

ഗുണം നിറഞ്ഞ കോമളക്കുടത്തിലന്നുമിന്നുമി-

ന്നിണങ്ങളങ്ങുമിങ്ങുമെങ്ങുമില്ല നല്ല മംഗളം.       1

കളം കറുത്ത കൊണ്ടലുണ്ടിരുണ്ട കൊണ്ടകണ്ടെഴും-

കളങ്കമുണ്ട കണ്ടനെങ്കിലും കനിഞ്ഞുകൊള്ളുവാൻ

ഇളംപിറക്കൊഴുന്നിരുന്നു മിന്നുമുന്നതത്തല-

ക്കുളം കവിഞ്ഞ കോമളക്കുടം ചുമന്ന കുഞ്ജരം.       2

'അരം' തിളച്ചു പൊങ്ങുമാടലാഴി നീന്തിയേറിയ-

ക്കരെക്കടന്നു കണ്ടപോതഴിഞ്ഞൊഴിഞ്ഞു നിന്ന നീ

ചുരന്നു ചൂഴവും ചൊരിഞ്ഞിടുന്ന സൂക്തി കണ്ടുക-

ണ്ടിരന്നു നിന്നിടുന്നിതെൻ മുടിക്കു ചൂടുമീശനേ!       3

ശനൈരുയർന്നുയർന്നു വന്നു നിന്നു കൊന്നുതിന്നിടും

ദിനം ദിനം ദിനേശനിന്ദുവെന്നു കണ്ടു കന്ദുകം

മനം കവിഞ്ഞു മാറിയാടുമങ്ങു മണ്ണൊടെണ്ണുമീ

ജനം നിനയ്ക്കുമൊക്കെയും ജയിക്കുമാദിദൈവമേ!       4

ദൈവമേ, നിനയ്ക്ക നീയും ഞാനുമൊന്നു തന്നെയെന്നു

കൈവരുന്നതിന്നിതെന്നിയടിയനില്ല കാംക്ഷിതം

ശൈവമൊന്നൊഴിഞ്ഞു മറ്റുമുള്ളതൊക്കെയങ്ങുമിങ്ങു-

മായ് വലഞ്ഞുഴന്നിടുന്ന വഴിയതും നിനയ്ക്കിൽ നീ.       5

നിനയ്ക്കിലിന്ദുചൂഡനൊന്നുതന്നെ നീയൊഴിഞ്ഞു മ-

റ്റെനിക്കു ദൈവമില്ല പൊൻവിളക്കിളയ്ക്കുമാഴിയേ,

മനം തുടങ്ങിയെണ്ണുമെണ്ണമൊക്കെ നെക്കി നക്കിടും

കനം കുറഞ്ഞ മേനിയേ, കനിഞ്ഞു വന്ന കന്നലേ.       6

നിലം നിലിമ്പരാറു പാമ്പെലുമ്പൊടമ്പിളിക്കല-

ത്തിലം വിളങ്ങിടുന്ന ചെഞ്ചിടയ്ക്കിടയ്ക്കണഞ്ഞിടും

ചിലങ്ക കണ്ടു ചഞ്ചലപ്പെടും മുഖം മലർന്ന പൂ-

ങ്കുലയ്ക്കു കുമ്പിടും പടിയ്ക്കിനിക്കനിഞ്ഞു കൂറു നീ.       7

കനിഞ്ഞു മണ്ണുമപ്പുമപ്പുറം കലർന്ന കാറ്റൊട-

ങ്ങണഞ്ഞു വിണ്ണിലന്നുമിന്നുമൊന്നിരുന്നു മിന്നിടും

മണം കലർന്ന മേനിയേതതിന്നു നീ മലർന്നിടും

മണിക്കു മാനമില്ല, മല്ലിടുന്നൊരല്ലുമില്ലിതിൽ.       8

ഇതിൽക്കിടന്നു കേണു വാണു നാൾ കഴിഞ്ഞിടുന്നിനി-

ക്കിതിൽപ്പരം നിനയ്ക്കിലെന്തു വന്നിടുന്നു സങ്കടം?

മതിക്കൊഴുന്നണിഞ്ഞിടുന്ന മന്നവാ, കനിഞ്ഞു മു-

ന്മതിക്കുടം കവിഞ്ഞു പായുമാറു ചൂടിയാടു നീ.       9

അടിക്കു പന്നി പോയി നിന്മുടിക്കൊരന്നവും പറ-

ന്നടുത്തു കണ്ടതില്ല നിന്നെയിന്നുമഗ്നിശൈലമേ,

എടുത്തു നീ വിഴുങ്ങിയെന്നെയിന്ദ്രിയങ്ങളോടുടൻ

നടിച്ചിടും നമശ്ശിവായ നായകാ നമോ നമഃ.       10