മുനിചര്യ പഞ്ചകം

1

ഭുജഃ കിമുപധാനതാം കിമു ന കുമ്ഭിനീ മഞ്ചതാം

വ്രജേദ് വൃജിനഹാരിണീ സ്വപദപാതിനീ മേദിനീ

മുനേരപരസമ്പദാ കിമിഹ മുക്തരാഗസ്യ ത-

ത്ത്വമസ്യധിഗമാദയം സകലഭോഗ്യമത്യശ്നുതേ.

2

മുനിഃ പ്രവദതാം വരഃ ക്വചന വാഗ്യമീ പണ്ഡിതോ

വിമൂഢ ഇവ പര്യടന്‍ ക്വചന സംസ്ഥിതോfപ്യുത്ഥിതഃ

ശരീരമധിഗമ്യ ചഞ്ചലമനേഹസാ ഖണ്ഡിതം

ഭജത്യനിശമാത്മനഃ പദമഖണ്ഡബോധം പരം.

3

അയാചിതമലിപ്സയാ നിയതിദത്തമന്നം മുനി-

സ്തനോഃ സ്ഥിതയ അന്വദന്‍ പഥി ശയാനകോfവ്യാകുലഃ

സദാത്മദൃഗനശ്വരം സ്വപരമാത്മനോരൈക്യതഃ

സ്ഫുരന്‍ നിരുപമം പദം നിജമുപൈതി സച്ചിത് സുഖം.

4

അസത്സദിതി വാദതോ ബഹിരചിന്ത്യമഗ്രാഹ്യമ-

ണ്വഖര്‍വമമലം പരം സ്തിമിതനിമ്നമത്യുന്നതം

പരാങ്മുഖ ഇതസ്തതഃ പരിസമേതി തുര്യം പദം

മുനിസ്സദസതോര്‍ദ്വയാദുപരിഗന്തുമഭ്യുദ്യതഃ.

5

സ്വവേശ്മനി വനേ തഥാ പുളിനഭൂമിഷു പ്രാന്തരേ

ക്വ വാ വസതു യോഗിനോ വസതി മാനസം ബ്രഹ്മണി

ഇദം മരുമരീചികാസദൃശമാത്മദൃഷ്ട്യാഖിലം

നിരീക്ഷ്യ രമതേ മുനിര്‍ നിരുപമേ പരബ്രഹ്മണി.