ഇന്ദ്രിയവൈരാഗ്യം

നാദം കടന്നു നടുവേ വിലസുന്ന നിന്മെയ്

ചേതസ്സിലായ് വരിക ജന്മമറുന്നതിന്നായ്

ബോധം കളഞ്ഞു പുറമേ ചുഴലും ചെവിക്കൊ-

രാതങ്കമില്ലടിയനുണ്ടിതു തീർക്ക ശംഭോ!       1

കാണുന്ന കണ്ണിനൊരു ദണ്ഡവുമില്ല കണ്ടെൻ -

പ്രാണൻ വെടിഞ്ഞിടുകിലെന്തിനു പിന്നെയെല്ലാം

കാണും നിറം തരമിതൊക്കെയഴിഞ്ഞെഴും നിൻ-

ചേണുറ്റ ചെങ്കഴലു തന്നു ജയിക്ക ശംഭോ!       2

ത്വക്കിന്നു ദുഃഖമൊരു നേരവുമില്ലതോർക്കിൽ

ദുഃഖം നമുക്കു തുടരുന്നു ദുരന്തമയ്യോ!

വെക്കം തണുപ്പു വെയിലോടു വിളങ്ങിടും നിൻ-

പോക്കൽപ്പൊലിഞ്ഞിടുവതിന്നരുളീടു ശംഭോ!       3

തണ്ണീരുമന്നവുമറിഞ്ഞു തരുന്ന നിൻമെയ്

വെണ്ണീറണിഞ്ഞു വിലസുന്നതിനെന്തു ബന്ധം?

മണ്ണിന്നു തൊട്ടു മതിയന്തമിരുന്നു മിന്നും

കണ്ണിന്നു കഷ്ടമിതു നിന്റെ വിഭൂതി ശംഭോ!       4

നാവിന്നെഴുന്ന നരകക്കടലിൽക്കിടന്നു

ജീവൻ തളർന്നു ശിവമേ! കര ചേർത്തിടേണം

ഗോവിന്ദനും നയനപങ്കജമിട്ടു കൂപ്പി

മേവുന്നു, നിൻ മഹിമയാരറിയുന്നു ശംഭോ!       5

നീരും നിരന്ന നിലവും കനലോടു കാറ്റും

ചേരും ചിദംബരമതിങ്കലിരുന്നിടും നീ

പാരിൽ കിടന്നലയുമെൻ പരിതാപമെല്ലാ-

മാരിങ്ങു നിന്നൊടറിയിപ്പതിനുണ്ടു ശംഭോ!       6

നാവിന്നു നിന്റെ തിരുനാമമെടുത്തുരച്ചു

മേവുന്നതിന്നെളുതിലൊന്നരുളീടണേ നീ

ജീവൻ വിടുമ്പൊഴതിൽ നിന്നു തെളിഞ്ഞിടും പിൻ

നാവിന്നു ഭൂഷണമിതെന്നി നമുക്കു വേണ്ടാ.       7

കയ്യൊന്നു ചെയ്യുമതുപോലെ നടന്നിടും കാ-

ലയ്യോ! മലത്തൊടു ജലം വെളിയിൽ പതിക്കും

പൊയ്യേ പുണർന്നിടുമതിങ്ങനെ നിന്നു യുദ്ധം

ചെയ്യുമ്പൊഴെങ്ങനെ ശിവാ തിരുമെയ് നിനപ്പൂ?       8

ചിന്തിച്ചിടുന്നു ശിവമേ! ചെറുപൈതലാമെൻ

ചിന്തയ്ക്കു ചേതമിതുകൊണ്ടൊരു തെല്ലുമില്ലേ

സന്ധിച്ചിടുന്ന ഭഗവാനൊടു തന്നെ ചൊല്ലാ-

തെന്തിങ്ങു നിന്നുഴറിയാലൊരു സാദ്ധ്യമയ്യോ!       9

അയ്യോ! കിടന്നലയുമിപ്പുലയർക്കു നീയെൻ-

മെയ്യോ കൊടുത്തു വിലയായ് വിലസുന്നു മേലിൽ

കയ്യൊന്നു തന്നു കരയേറ്റണമെന്നെയിന്നീ-

പ്പൊയ്യിങ്കൽനിന്നു പുതുമേനി പുണർന്നിടാനായ്!       10